Niesforne Dzieci Pana Cogito. O nowej literaturze polskiej po przełomie 1989 roku
Jarosław Anders, pisarz, tłumacz, krytyk literacki, dziennikarz, analityk polityczny
Zmiana ustrojowa w Polsce w roku 1989 miała również ogromny wpływ na polską kulturę. Widać to wyraźnie w sporach o miejsce, rolę i kształt literatury, a zwłaszcza poezji, w latach 90tych. Rezultatem tych dyskusji było radykalne odejście młodszego pokolenia pisarzy od „miłoszowsko-herbertowskiej” tradycji poetyckiej refleksji nad “wielkimi” kwestiami moralnymi, kulturowymi, historycznymi i metafizycznymi. Młodzi (wówczas) poeci i prozaicy postulowali „zejście na ziemię” i poszukiwanie inspiracji w codzienności, prywatności i w zachodnich wzorcach kultury postmodernistycznej. Dlaczego doszło do tak radykalnej zmiany optyki? Czy musiało się tak stać? Jaki jest bilans zysków i strat literatury polskiej? Co nowa literatura polska ma do zaoferowania czytelnikom w kraju i za granicą. Co oznacza literacki Nobel dla reprezentantki nowego piśmiennictwa polskiego, Olgi Tokarczuk?
Jarosław Anders urodził się w roku 1950 w Warszawie. W Stanach Zjednoczonych przebywa od roku 1981. Studiował anglistykę na Uniwersytecie Warszawskim. pracował między innymi w redakcji miesięcznika Literatura na Świecie oraz przekładał literaturę anglojęzyczną. W Stanach prowadził zajęcia z języka polskiego i literatury na Uniwersytecie Columbia i Yale, pracował przez wiele lat w Sekcji Polskiej a później anglojęzycznej (Worlwide English). Publikował recenzje, eseje i artykuły naukowe, między innymi w The New York Review of Books, The New Republic, The Los Angeles Times Book Review, Polish Review i Liberties. Od roku 2007 do czasu emerytury w roku 2021 pracował w Departamencie Stanu USA, gdzie zajmował się prawami człowieka i demokracją w Europie Wschodniej. Mieszka w Waszyngtonie.
